Buty kolejny ważny dodatek do stroju. Nikt nie wyjdzie z domu bez butów. A co wiemy o butach, od kiedy rozróżniamy but prawy i lewy, od kiedy obcas ma taką formę jaką dziś znamy. Zapraszamy na historię butów.

Krótka historia butów

Starożytność i Średniowiecze

       Buty noszono już w czasach starożytnego Rzymu. W tamtych czasach były one wyplatane z rzemyków, a zelówka była ze skóry. Z czasem rzemiosło obuwnicze się rozwijało. Cesarz Bizancjum posiadał perę ceremonialnych sandałów zrobionych ze srebra. Wraz z rozwojem miast zmieniały się buty.

       W średniowiecznych miastach nie było najczyściej dlatego na skórzane buty nakładano patynki. Patynki to drewniane nakładki mocowane do butów za pomocą skórzanych pasków. W wiekach średnich najpopularniejsze były dwa fasony butów wężowy ogon i niedźwiedzia łapa. Wężowy ogon charakteryzował się długim wyciągniętym noskiem buta. Średniowieczny szpic buta był ekstremalnie ostry i bardzo długi – spokojnie mógł posłużyć za dodatkowy miecz – szpic niekiedy miał aż 60 cm. Buty typu niedźwiedzia łapa były masywne, ciężkie i posiadały okrągły nosek. Swoim wyglądem przypominały łapę niedźwiedzia skąd pochodzi ich nazwa. 

XVI – XVIII wiek

       W XVI wieku w Wenecji panie nosiły specjalne patynki na obcasach. Niestety w tamtych czasach obcas był umieszczany w partii śródstopia. Z tego powodu panie miały pochyloną sylwetkę i potrzebowały laseczki by się podeprzeć. Patynki były traktowane jako elementem dopełniający strój często były z tłoczonej skóry zdobione aplikacjami, złocone. W wieku XVII zaczęto dopiero rozróżniać buty damskie i męskie.

       W XVIII wieku buty na bale były robione z tego samego materiału co suknia. Miały drewnianą zelówkę i były bogato zdobione jedwabiem i klamerkami. W zależności od rodzaju sukni dobierano odpowiedni rodzaj butów. Domowe pantofle były na wysokim kieliszkowatym obcasie ciągle w partii śródstopia. Buty te były mocno profilowane. Buty na bal nie posiadały albo miały bardzo niski obcas.

XIX i XX wiek

       W XIX wieku coraz więcej osób zaczęło uprawiać sporty. Z tego powodu wzrosło zapotrzebowanie na wygodne buty do tenisa czy jazdy na rowerze. To właśnie w tym wieku zaczęto rozróżniać but prawy i lewy. W okresie secesji najmodniejsze były skórzane buty na kieliszkowym obcasie. Obcas w tym czasie zaczął przesuwać się bliżej pięty niż śródstopia, ale minie jeszcze trochę czasu zanim buty będą wyglądały tak jak teraz. Secesyjne buty były wiązane ub zapinane na guziczki, często posiadały motywy roślinne. Do zapinania guziczków służył specjalny haczyk. 

       W XX wieku nastąpiły koleje zmiany w damskim ubiorze. Spódnice stały się krótsza, przyszła moda na spodnie. Do tych zmian musiały zostać dostosowane buty. Na początku  XX wieku dominowały buty czółenka na niewysokim obcasie. W latach 40 pojawiły się buty na koturnie. Przy takich butach obcas robiono z korka i obklejano zamszem. W latach 50 obcas buta stał się węższy i zaczęto stosować sztyfty metalowe. Dzięki temu można było uzyskać znaną nam dziś szpilkę. Wraz z rozwojem technologi zaczęto stosować skóry garbione i farbowane. Zaczęto szyć buty na maszynach do szycia. Do produkcji butów zaczęto wykorzystywać tworzywa sztuczne jak PCV. Do krótkich spódniczek noszono wysokie ponad kolano buty co wyszczuplało sylwetkę. 

       I tak doszliśmy do czasów współczesnych. Jak teraz wyglądają buty doskonale wiemy. Jaka jest ich przyszłość zobaczymy.